Correspondència inèdita 
de Lluís Companys, Pau
Casals i altres personalitats catalanes  
(Fons Jaume Creus i Ventura)

4a CARTA D’ENRIC PÉREZ FARRÀS A JAUME CREUS

Castillo de San Julián – Cartagena – 16-5-35

Sr. Don Jaime Creus

Querido amigo Jaume: lo peor que le puede ocurrir a un hombre es ser militar y de España, aquí el militar no tiene derecho a ser ciudadano. Eso sí, tiene el deber de dejarse matar, cuando se lo ordenan, sin poder preguntar el porqué, sacar las castañas del fuego, para que se las coman otros y si vienen mal dadas pagar los vidrios rotos. ¡Vaya programita! Y lo peor del caso es, que cuando has dejado de serlo “a forciori” te siguen tratando lo mismo. Hago estos comentarios a tenor de su pregunta sobre prensa, no la tengo porque me la han prohibido, los demás condenados paisanos reciben la que quieren, pero como yo fui militar sigo sufriendo las consecuencias, como si el haberlo sido fuera un estigma, que yo ya voy creyendo que sí lo es. 

Además con el gobierno que nos disfrutamos se están poniendo las cosas, que la vida se nos hará imposible, parece que cada mañana se levantan pensando en una nueva manera de mortificarle a uno y como los de abajo ya sea por disciplina, miedo a la responsabilidad, deseo de hacer méritos, le secundan, los desgraciados que por dignidad hemos caído bajo sus garras las estamos pasando muy negras, hasta el extremo que yo, que me creí ser un hombre bueno, el día que recobre mi libertad, seré malo, pero malo con ensañamiento, premeditación y alevosía. Esto lo digo ahora, después ya veremos. 

A los suyos todo mi afecto y para V. un fuerte abrazo de su buen amigo

Enric